Son yolculuğuna uğurlanıyor... Sırrı Süreyya Önder'in kızından yürek yakan veda mektubu!

Kalp rahatsızlığı nedeniyle kaldırıldığı hastanede geçirdiği ameliyatın ardından yoğun bakıma alınan TBMM Başkanvekili, DEM Parti İstanbul Milletvekili, İmralı heyeti üyesi Sırrı Süreyya Önder (62) tedavisinin 18. gününde çoklu organ yetmezliği nedeniyle hayatını kaybetti. ⁠Bugün ikindi vakti Levent'teki Barbaros Camii'nde kılınacak cenaze namazının ardından Zincirlikuyu Mezarlığı'na defnedilecek Önder için Atatürk Kültür Merkezi'nde (AKM) anma töreni düzenlendi. Sabah erken saatlerde AKM'nin hemen önünde yer alan Gezi Parkı, polis bariyerleriyle kapatıldı. Tabutu AKM'ye getirilen Önder, dakikalarca ayakta alkışlandı. Vatandaşlar, "Yaşasın halkların kardeşliği", "Sırrı yoldaş ölümsüzdür" ve "Sırrı’ya sözümüz barış olacak" sloganları attı. Önder için durulan 1 dakikalık saygı duruşunda salonda Nazım Hikmet’in “Güneşi İçenlerin Türküsü” okundu.

AKM önü ve Gezi Parkı'nda polis bariyerleri...

Sırrı Süreyya Önder için bugün İstanbul Atatürk Kültür Merkezi’nde (AKM) düzenlenecek anma töreni öncesi Taksim Gezi Parkı çevresinin polis bariyerleriyle kapatıldı.

Öte yandan törenin gerçekleştirileceği AKM önünde de yoğun güvenlik önlemleri alındı.

"Sırrı’ya sözümüz barış olacak"

Tabutu AKM'ye getirilen Önder, dakikalarca ayakta alkışlandı. Vatandaşlar, "Yaşasın halkların kardeşliği", "Sırrı yoldaş ölümsüzdür" ve "Sırrı’ya sözümüz barış olacak" sloganları attı.

Siyasi isimler törene katıldı 

AKM'de yapılan törene; Barış anneleri, eski HDP Milletvekili Hüda Kaya, DEM Parti Mardin Büyükşehir Belediye Eş Başkanı ve İmralı heyeti üyesi Ahmet Türk, Kültür ve Turizm Bakanı Mehmet Nuri Ersoy, TİP Genel Başkanı Erkan Baş, TİP Milletvekili Ahmet Şık, CHP Genel Başkanı Özgür Özel, CHP İstanbul İl Başkanı Özgür Çelik, DEM Parti Eş Genel Başkanları Tülay Hatimoğulları ve Tuncer Bakırhan, İstanbul Valisi Davut Gül, MHP Milletvekili Celal Adan ve İBB Başkanvekili Nuri Aslan da katılanların arasında.

"Kalp kırmaktan bile daha çok korkman birinin onurunu kırmaktan…"

Önder'in kızı Ceren Kandemir Önder, cenaze töreninde yaptığı konuşmada "barış" vurgusu yaparak şöyle konuştu:

"Onunla biz tek bir kişi gibiydik çünkü kendime okur gibi okurdum, ona okurken hatalarımı görürdüm. Ona geçen hafta bir mektup yazdım onu size okumak istiyorum; Baba, hayatın bütün rengi gitti, benim bildiğim hayat bitti. Yeni bir hayat başlıyor şimdi ürkütücü bilinmezliklerle dolu daha önce hiç duymadığım bir şeyi senden duyma ihtimalimin kaybolduğu mavrasız, kendimi bildim bileli seni kaybetmekten korktum, bu benim tek kabusun, zaafım, burnumdaki sızı yutağımdaki yumruk karın ağrımdı. Öyle iyi öyle benzersizdin ki bu adam bana ancak ölerek acı çektirebilir derdim, gece gece çaldığın kemanın cümbüşün udun sesi, bir çırpıda ezberden okuduğun şiirler, günde beş kere ve her birinde sanki yeni buluşmuşuz gibi bir heyecanla çıktığımız kahveler, evlere sığamayışın, kimseye kıyamaman, iyiliğe üşenmemen, kimseye güvenmemen, kalp kırmaktan bile daha çok korkman birinin onurunu kırmaktan… Baba, kalbim kırık diye aradım, baba grip oldum, öksürüğüm geçmiyor, baba kedim öldü, baba aşık oldum, baba uyku tutmadı… Ben babalığına çok doydum, şimdiye kadar verdiğin tek bana değil oğluma ve onun çocuğuna bile yeter. Bir babaya ihtiyacım kalmayıncaya kadar doyurdun beni. Ama dostluğuna doyamadım. O dostluğa doyulur mu?

"Boğazını değil onurunu besleyerek yaşadığın bu dünyada gidiyorsun baba"
Şimdi öfkelenmek istiyorum, iki hafta sonra barış protokolü hazırlanacak sonra rahatız. Ameliyatta olacağım iki haftada ne olacak demene kızmak istiyorum, açlık grevlerine, cezaevlerine, işkencelere… Bir tek kendinle ilgilenmeyişine kızmak istiyorum, yapamıyorum. Bana Kandıra cezaevinden gönderdiğin bir mektup yüzünden kızamıyorum. Gidecek yolu olmayan bir amacı olmayan ama hep yanımda olan bir babayı sen istemezsin demiştin, şimdi gitmek zorunda olmamanı istemez miydim! Sana öfke duyanlar için yoksulluğun ve yoksunluğun öfkesi bu sakın içinde nefret biriktirme diyorsun. Doğduğumdan beri yoksulluk, yoksunluk ve yetimlikle geçen ömründe sen öfkeni nereye sakladın, ben hiç görmedim. Herhalde kalbine! Bir tek mülk edinmeden ikinci bir kazağı almadan, kimseden bir şey istemeden, borçsuz ve harçsız, boğazını değil onurunu besleyerek yaşadığın bu dünyada gidiyorsun baba. Giderken neşemi birazını Can ve Yasin’e bırakarak ama rengin tamamını alarak, sana doyuncana sevgi verebildim. Her gün söyledim sevdiğimi, doyuncaya kadar öptüm kokladım, şimdi tüm renklerim de senin olsun. Gerçi sen orada da renklerini bulursun. Artık dinlen turna kuşum, biz iyi olacağız, çocuklara hep seni anlatacağız.

"Barışı görmek istiyordun, çocukların yetim kalması kalbini parçalıyordu..."
Şakaların ağzımızda eğri dursa bile taklit etmeye çalışacağız. İçinde tam tarif edemediğim bir huzur var şimdi artık mücadele etmek zorunda olmadığını bilmediğinin bir huzuru. Seni ayakta son gördüğümüz gün bize bir poşet portakal ve bir kutu yumurta vermiştin. Can için daima bir cebinde mandalina bir cebinde fıstık ezmesi taşımanı, teneke kutulardaki ballara ve dinlenme tesislerine olan sevgini hiç unutmayacağım. Seni ayakta gördüğümüz son gün arabana binmeden önce bize söylediğin son cümle kulağımı tırmalıyor şimdi; Cano’nun düğününü görmeden gitmeyeceğim. Tutmadığın sözün yoktu, gittin mi? Barışı görmek istiyordun, çocukların yetim kalması kalbini parçalıyordu, sütten de ağzın hiç yanmıyordu. Bir tür barış mıydı bilmiyorum ama hastane koridorlarındaki sınıfsız bayraksız hüzünlü umutlu kalabalıkta barışa benzer bir şey gördüm ben. Gözün arkada aklın bizde kalmasın. Bana güzel sesinle okuduğun dizelerle, biliyorum yağmur yağmaz yukarıya doğru yeniden, acımaz olur, silinir gider izi bıçağın ama hiçbir rüzgar dolduramaz boş kalan yerini. Bir yaşamdan ötekine birlikte uçan turnaların yerine gökyüzünde. Seninle gurur duyuyorum."